امیدآفرینی کار دولتهاست /ترکشِ ترکِ فعل/شاید سال امید
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۷۳۹۵۹
به گزارش «تابناک» روزنامههای امروز دوشنبه ۲۸ اسفندماه در حالی چاپ و منتشر شد که واکنشها به یک ادعای زمین خواری، مروری بر حوادث مهم امسال، امضای بزرگترین قرارداد نفتی تاریخ کشور و غزه و بن بست آتش بس در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشتها و سرمقالههای منتشره در روزنامههای امروز را مرور میکنیم:
امیدآفرینی کار دولتهاست
مهدی پازوکی کارشناس مسائل اقتصادی طی یادداشتی در شماره امروز آرمان ملی نوشت: دولت باید با اقدامات بخردانه و حاکمیت عقل و دانش و برخورد علمی با معضلات اقتصادی انتظارات را نسبت به آینده مثبت کند و خوشبینی بهوجود بیاورد؛ لذا اتفاقا توپ امیدآفرینی در زمین دولت است و رسانهها باید اخبار این انتظارات مثبت را به اطلاع مردم برسانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ترکشِ ترکِ فعل
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان ترکشِ ترکِ فعل نوشت: اصطلاح «ترک فعل» چند سال قبل توسط بعضی از دستاندرکاران امور قضائی از ادبیات حوزوی وارد ادبیات سیاسی شد. این افراد که درصدد پیدا کردن راهی برای تبلیغات علیه رقبای سیاسی خود و با نفی آنها به دنبال مطرح کردن خود بودند، با استفاده از این اصطلاح تلاش کردند به افکار عمومی بگویند مسئولین اجرائی وقت در انجام وظایف خود کوتاهی کردهاند و به همین دلیل باید کنار بروند و جای خود را به ما بدهند که اهل «ترک فعل» نیستیم و دقیقاً به وظایف خود عمل میکنیم.
رقابت در عالم سیاست، امری طبیعی است و حتی لازم و مفید هم هست به این شرط که سالم باشد. وقتی رقابت از مرز سلامت عبور کند و به اغراض شخصی و جناحی آلوده شود، هم بیارزش میشود و هم برای جامعه زیانبار خواهد بود و حتی خیلی سریع به آفتی برای لطمه زدن به همان کسانی که عاملان آلوده کردن آن بودند تبدیل خواهد شد و ترکش آن به خود آنان اصابت خواهد کرد.
نزدیکترین و دم دستترین مصداق برای این ادعا، گرفتار شدن مسئولین اجرائی کنونی به اتهام «ترک فعل» است. اکنون یکی از مهمترین انتقادهائی که افراد صاحب نظر و مستقل به دولت دارند اینست که چرا از افراد زبده، کاردان و قوی برای اداره وزارتخانهها و دستگاههای اجرائی استفاده نمیکنید؟ محتوای ایراد و اعتراض این افراد اینست که به سراغ افراد توانمند نرفتن از مصادیق بارز «ترک فعل» است. مهمتر اینکه با این «ترک فعل» مرتکب اقدام خلافی هم شدهاید و به جای افراد کاردان و توانمند به سراغ افراد ضعیف رفتهاید و با این کار خودتان مشکلات زیادی برای کشور به وجود آوردهاید.
منظور معترضین این نیست که مسئولین به سراغ جناح مقابل خود بروند. حرف اصلی آنها اینست که در جامعه ما افراد مستقلی وجود دارند که در زمینههای مختلف صاحب تجربه هستند و بدون وابستگی جناحی آماده خدمت به کشور و پیشبرد امور اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... هستند. در بعضی از دولتهای گذشته در همین دوران نظام جمهوری اسلامی دیدیم که حتی هیات دولت ترکیبی از اعضای جناحهای مختلف و عناصر مستقل بودند و متعهد شده بودند بدون اِعمال وابستگیهای جناحی به وظایف خود عمل کنند و همین کار را هم کردند و امور کشور را به درستی به پیش بردند.
مورد دیگر از مصادیق «ترک فعل» عدم برخورد سیاسی قاطع با چین و روسیه در مورد خیانتی است که آنها به ایران در زمینه تمامیت ارضی کشور درخصوص جزایر سهگانه ایرانی خلیج فارس کردند. چین در سال گذشته در یک مورد و روسیه در همین امسال دو بار مرتکب این خیانت شدند و مسئولین دیپلماسی خارجی ما فقط به گلایه و احضار سفیر یا کاردارشان اکتفا و چین و روسیه هم با توجیهات غیرموجه از ماجرا عبور کردند. در این ماجرا، وظیفه دولت این بود که تا وادار کردن دولتهای چین و روسیه به عذرخواهی رسمی و سپردن تعهد عدم ارتکاب مجدد چنین خیانتی دست از تلاش برندارد و راههائی را برای رسیدن به این هدف انتخاب کند و بپیماید، ولی متاسفانه چنین نکرد. این، از مصادیق بارز و کاملاً روشن «ترک فعل» است.
سومین مورد، مبارزه جدی، قاطع و کارساز با مفاسد است که قول ریشهکن ساختن آن را دادهاند، ولی به آن عمل نشده است. صاحبنظران میگویند برای خشکاندن ریشه فساد توسط دولتی که تمام امکانات را در اختیار دارد و طبق اراده و خواست خود در حد یک حکمرانی یکدست عمل میکند، دو سال و نیم برای عملی کردن وعدهای مانند جلوگیری از تکرار مفاسد اقتصادی کافی است، ولی متاسفانه انواع و اقسام مفاسد همچنان وجود دارند که بزرگترین و مهمترین آنها فساد واردات چای است. وجود این فساد، علیرغم توجیهات غیرموجهی که بعضی مسئولین کرده و میکنند، از مصادیق بارز «ترک فعل» مسئولین اجرائی است.
مشکل بزرگی که از زمان دولتهای نهم و دهم به وجود آمد و تاکنون ادامه دارد اینست که مسئولین در برابر مفاسد منفعل هستند. برای مبارزه با مفاسد، فقط گفتن و شعار دادن کافی نیست. مردم با دیدن اینهمه مفاسد خسته شدهاند و همزمان با آن، تحمل گرانیها آنها را خستهتر کرده است. حالا که اصطلاح «ترک فعل» وارد ادبیات سیاسی جامعه ما شده، تلاش کنید با پرهیز از «ترک فعل» مشکلات را برطرف و مردم را به زندگی و آینده امیدوار نمائید.
شاید سال امید
ژوبین صفاری طی یادداشتی درآخرین شماره سال ابتکار با عنوان شاید سال امید نوشت: سال ۱۴۰۲ با همه فراز و نشیب آن تمام شد. اینکه در این یک سال چه گذشت حرف تازهای برای این یادداشت نخواهد داشت، اما طی سالی که گذشت و شاید سالهایی که گذشت بسیاری از همکاران رسانهای و تحلیل گر نسبت به برخی اتفاقات نقدهایی داشتند و یا نسبت به اموری هشدار دادند که توجه چندانی به آن نشد. نگارنده بارها در یادداشتهایی از شکاف گفتمانی میان مردم و دولت و لزوم تعریفی جامع از واژه مردم سخن گفته است. بسیاری از تحلیلگران نیز به اشکال مختلف درباره آن سخن گفتند، اما باز هم در اظهار نظرها یا اقدامات صورت گرفته، در همچنان بر همان پاشنه میچرخد. گو اینکه قشر مهمی از مردم عمدا یا سهوا دیده و شنیده نمیشوند. از رسانهها هم به جای کارکرد اصلی خود، بیشتر انتظار رویکرد تبلیغی وجود دارد. در عین حال این مسئله تنها به این دولت مربوط نیست. مسئله شکاف بین دولت و مردم از زمان دولت قبل و بی خبری از آنچه در بطن مردم میگذشت مطرح بود و هشدارهای آن داده شد و تا امروز ادامه دارد. اینکه به قول یکی از منتخبان برخی از مردم حتی زمان انتخابات را نمیدانستند یک هشدار است که البته ایشان احتمالا ضعف اطلاع رسانی را به عنوان مقصر میشناخته. اما واقعیت این است که به تحلیلهای کارشناسی، در عمل بهای چندانی داده نمیشود؛ بنابراین در آخرین یادداشت سال ۱۴۰۲ روی سخن خود را به سمت مردمی میبرم که جاهایی از مرز ناامیدی هم عبور و سیم اتصال خود را با آنچه میگذرد قطع کردهاند. روی سخنم با مردمی است که یا قصد مهاجرت دارند و یا به آن فکر میکنند. واقعیت این است که این سرزمین روزهای تلخ و سخت در تاریخ خود کم ندیده است. درست است که همه ما حق داریم در وهله نخست به بهبود زندگی شخصی خود بیندیشیم و برای آن برنامه ریزی کنیم. اما شاید ماندن و امیدوار بودن همان انتخاب سختی باشد که بسیاری از ما به آن باور داریم. درست است که صدایتان گاهی شنیده نمیشود، اما میتوان همچنان امیدوار بود که در کنار هم میتوان به روزهای بهتری دست یافت. هیچگاه آنان که مهاجرت کرده یا در شرف آن هستند را ملامت نمیکنم، اما واقعیت آن است که آدمها و تفکراتشان است که فرهنگ یک کشور را برای سالهای سال میسازند. این درخواست دشواری است برای کسانی که شاید موقعیتهای بهتری برای زیست و تحصیل و کار در کشور دیگری دارند، اما این میتواند یک باور جمعی نانوشته باشد که ما مردم ایران بسیاری از معناهایمان در کنار هم شکل میگیرد. معناهایی که از نسلهای گذشته بدون هیچ گزندی به دست ما رسیده است. ما میراث دار جغرافیایی هستیم که روزهای دشواری را در خود دیده و اگرچه امید گنج کمیاب این روزهای آن است، اما میتواند مانند یک گل سرخ در بهار تازه طبیعت، دوباره بروید. پس شاید این نوشتار بتواند برای آن دسته از مردمی که امیدواری شان کم شده و یا فکر مهاجرت هستند کمی تامل و درنگ ایجاد کند. سال جدید شاید همان سال امیدواری همه مردم با هر تعریفی باشد. سال نو پیشاپیش بر همه مردم ایران مبارک.
منبع: تابناک
کلیدواژه: غزه ماه رمضان عید نوروز دعای روز ششم رمضان دعای روز هفتم رمضان کاظم صدیقی مرور روزنامه ها علی ربیعی ابتکار قرارداد نفتی عید نوروز رمضان ملی شدن صنعت نفت غزه ماه رمضان عید نوروز دعای روز ششم رمضان دعای روز هفتم رمضان کاظم صدیقی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۷۳۹۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاید لورکوزن به لطف داور بیشکست ماند!
به گزارش "ورزش سه"، دیشب اشتوتگارت چیزی تا رسیدن به پیروزی برابر قهرمان آلمان فاصله نداشت ولی تیم ژابی آلونسو انگار از دقیقه 90 تغییر شکل میدهد. بایر بار دیگر توانست بازی باخته را برگرداند و با گل دقیقه 96 از یک شکست مسلم فرار کرد و تیم سوم جدول را از سه امتیاز محروم کرد.
گل اندریخ البته مشکوک بود و در پایان بازی سباستین هونس، مربی اشتوتگارت، شدیدا معترض بود. مربی اشتوتگارت به دقایق تلف شده بازی نیز اعتراض داشت.
سباستین هونس در اسکای به تمجید از تیمش پرداخت و درحالیکه از داوری آزردهخاطر بود گفت: «متاسفانه در زمین فقط بازیکنان دو تیم واقعا خوب بودند.»
پنج دقیقه وقت اضافه پس از نیمه دوم هیجانانگیز اعلام شد. برای هونس این اولین اشتباه داور، فلیکس زوایر، بود: «گل تساوی در دقیقه ششم وقت اضافه به ثمر رسید. چرا بازی هنوز تمام نشده بود؟ شنیدهام که 30 ثانیه در زمان تعویض از دست میرود و ما فقط یک تعویض در دقیقه 92 داشتیم.»
این استنزل بود که صحنه تعیین کننده بازی را با خطای خودش خلق کرد. او روی عدلی خطا کرد. هونس از او انتقاد کرد: «حریف واقعاً در آن صحنه خطا را میخواست اما باید اعتراف کنم حرکت بازیکن ما هوشمندانه نبود.»
خطا؟ برخورد توپ به دست؟
آنتونی روو با ویکتور بونیفیس وارد دوئل هوایی شد. این بازیکن فرانسوی توسط ستاره نیجریهای بایر از پشت به عقب رانده شد، بنابراین او نتوانست توپ را با سر بزند. هونس با عصبانیت گفت: «به سادگی در آنجا خطا رخ داد.»
اما این همه ماجرا نبود، زیرا توپ در ادامه به دست پیرو هینکاپی برخورد کرد که تبدیل به یک پاس گل برای رابرت اندریخ شد تا نتیجه نهایی 2-2 شود.: «برای من، گل باید مردود میشد. حداقل کاری که میتوان انجام داد این است که به آن نگاه کرد. عدم بررسی VAR در چنین موقعیتی برای من غیر قابل درک است.»